Boulderen

‘Ga mee boulderen,’ zei die. ‘Das leuk!’
Toen we net aan het daten waren, stelde hij het al eens voor. Boulderen… klimmen voor stoere mannen. Vond ik. Niet dat hij nou persé stoer is. Al vind ik van wel. Het stoere zit hem meer in het klimmen tegen de muur op. Zonder touw of andere zekering. Dus als je uitglijdt of misstapt, dan tyfstraal je inderdaad een paar meter naar beneden. Leuk man.

Maar ook de stoere vrouw klimt kennelijk zonder enige vrees lijnrecht, of met hier en daar een kronkel in de weg naar boven. En ja, zo’n stoere vrouw wil ik ook wel eens zijn. Dus ik zei: ‘ja.’ Niet van harte, maar ik zei het wel.

Gisteravond, na veel te lang lichamelijk gedoe van mijn kant, trok ik dan eindelijk die gloednieuwe mosgroene sportlegging strak over de billen heen. ‘Een cadeautje voor het oog,’ zei die nog.

Ter voorbereiding had ik stiekem al wat boulderfilmpjes op Internet bekeken. De soepele bewegingen langs de vrolijk gekleurde klimwand. Heel eerlijk, het zag er doodeenvoudig uit. En het gaf mij, de ongetalenteerde klungeldoos hoop. Ik zag het al voor me hoe ik - ondeugend maar sexy - mijn billen tijdens het klimmen expres wat meer naar achteren zou steken als hij zou kijken.

Helaas was de werkelijkheid wat minder sexy. Ken je die scene uit Bridget Jones? Het stuk waarin Jones met een noodgang langs de glijpaal op de brandweerkazerne naar beneden roetsjt. Met haar derriere vol in beeld. Nou zoiets, maar dan bij Neoliet in Rotterdam.

Ik sloofde me uit en liet de mint- en groenkleurige klimgrepen links liggen. Ik ging voor blauw. Niveau drie zeg maar. Ik wilde indruk op hem maken. Ja ook na bijna drie jaar nog. Laat me!

Ik klom en klauterde, verzuring in mijn armen maar ik kwam boven. En vrij snel ook. Met beide handen tikte ik het eindpunt aan en zwiepte wat speels mijn goed verpakte kadetten naar achteren. Hij keek en ik scoorde.

Goddank draaide hij zich na dat heugelijke moment om. Want ik greep mis, ik gleed uit. Ik tyfstraalde inderdaad die 4,5e meter naar beneden. Voor de special effects tikte ik onderweg nog wat uitgestoken klimgrepen aan, waardoor niet alleen mijn zojuist behaalde route, maar ook mijn hele onderlijf blauw kleurde.

Na een flinke plof op het matras komt hij als een ware held op me afgerend, terwijl ik nog ietwat beduusd voor me uit staar en me voorstel hoe zo’n stoere klimvrouw nu zou reageren. Ik sla het magnesiumpoeder fanatiek van mijn handen af om wat extra tijd te winnen. ‘Gaat het schat?’ hoor ik hem vragen. Fuck. Fuckerdefuck.

Ik pak zijn hand en ik sta weer rechtop. Hij geeft een kus op mijn voorhoofd en ietwat verbeten van de pijn kijk ik hem met een glimlach aan. ‘Ik ben trots op je lekkerding,’ zegt hij. Gewoon hardop.

Yes! Ik ben dan misschien geen stoere klimvrouw. (Nóg niet) Maar zeer binnenkort wel zíjn vrouw! Dé vrouw van die stoere man daar. Stoer én sexy.