Adem in - adem uit

‘Mam, ik heb steeds het gevoel dat ik alles fout doe bij je…’
Voel je ‘m? Nou ik wel.

Met een trillende onderlip komt ze naast me op de bank zitten. Ik trek haar voorzichtig tegen me aan en plant een stevige kus op haar bolle wangetje. Mijn lippen blijven plakken op haar zoute tranen en voor heel even wil ik daar voor altijd blijven.

Ze blijft zonder woorden naar één punt staren, terwijl ik wil schreeuwen dat het niet zo is. ‘Lieverd, je doet niets fout. Echt niet!’

Maar het blijft stil... Want ik realiseer me, dat ik haar gevoel snap. Zo goed snap! Dat ze eerlijk is en ongelooflijk dapper om dit tegen me te zeggen.

Ik wil haar beloven dat ik mijn best ga doen. Dat ik niet meer zo snel uit mijn slof zal schieten. Niet langer meer zal zuchten als opschieten er even niet in zit. Geen snel geïrriteerde moeder zal zijn…
Maar ik doe mijn best. Al een poosje. Echt waar!

Over een paar weken zal het beter worden. Dat hebben de dokters gezegd. Dan zal mijn hart weer rustiger kloppen en de constante pijn hopelijk verdwijnen.

Dan kan ik je weer voorlezen voor het slapen gaan en met je dansen door de kamer. Dan kunnen we koekjes bakken en zingen op de fiets. Grapjes uithalen en weer met zijn drietjes op avontuur. Dan kan ik mezelf weer zijn. Mama zijn. En gewoon af en toe zonder schuldgevoel op je mopperen.

‘Mam, huil je?’

Van schrik veeg ik vluchtig mijn tranen weg, maar ik besluit het haar eerlijk te vertellen.

‘Lieverd, weet je nog hoe jij je voelde toen je voor de klas moest presenteren?’ Je begint heftig te knikken en rustig ga ik verder… ‘Ik denk dat mama zich zo ook een beetje voelt, maar dan de hele dag door.’

‘Dat zou mijn hart echt niet aan kunnen, mam. Dan zou ik gek worden!’

En dan worden haar oogjes ineens heel groot… Ze vertelt me dat het diep in- en uitademen – zoals ik het haar geleerd heb – haar altijd helpt om rustig te worden als ze boos of verdrietig is.

‘Mam, zullen we dat dan samen bij jou ook proberen?’ en ze doet het trots voor en ik besluit mee te doen.

Adem in….. adem uit.

En dan overlaad ik haar met kusjes en besluit ik iedere dag opnieuw mijn best te gaan doen. Mijn uiterste best. Voor haar. Juist voor haar!