Schudden

Vanacht stond ik te bobbelen in de discotheek. Met mijn billen ondeugend tegen de gulp van de liefde aan. Je weet wel, zoals vele meiden deden tijdens een avondje stappen eind jaren 90. Een manier van dansen waar ik het, als moeder van een opgroeiende dochter, toch flink benauwd van zou krijgen.

‘Tot de grond, schudden met die kont….’ Het moment waarop menig bil tot net boven de dansvloer zakte. En nog steeds! Gehuld in bruidsjurk op mijn mooiste feestje tegen de billen van vriendinnen aan… ‘Lekkah, lekkah.’

Def Rhymz. Voor velen een funzige kerel met een skibril op zijn kop. Rappend over sexy meisjes en lekkere billen. Altijd en eeuwig met die lange tong uit zijn mond. Wat een figuur! Wat een muziek. Probeer dan maar eens stil te blijven staan.

Vanmorgen klinken ‘Schudden’ en ‘Doekoe’ op de radio. En echt waar, het zet alles even stil. Het nieuws slaat in als een bom. Zomaar opeens en toch niet geheel onverwacht. In afwachting van een nieuw hart ben je gisteren in het bijzijn van familie en vrienden overleden. Met nog bijna een half leven voor je echt veel en veel te jong.

Ik hoop meer dan eens dat er een ‘later’ is. Een ‘voorbij de wolken en verder.’ Een plek waar geleefde zielen samen met jou de dansvloer op sluipen. Bij de eerste deuntjes een golf van herkenning de ruimte vult. De billen strak in de broek gehesen worden. De rokjes net wat hoger opgetrokken. Laat ze schudden lieve Def, zoals je vanmorgen ons kleine landje hebt laten schudden!