Guilty pleasure

Ik drink mijn koffie het liefst met een blokje Tony chocolade. Ik eet mijn pasta met zoveel mogelijk smaken kaas. Mijn avondjes op de bank sluit ik af met een blikje Shandy uit de koelkast.

Maar sinds een paar weken kan ik hier nog een Guilty pleasure aan toevoegen. Ik ben verliefd! Verslavend verliefd. Godsgruwelijk verliefd. Op jou.

Mijn kaken voelen aan alsof ik drie dagen lang taai stokbrood heb moeten eten. Een constante grijns, glinsterende ogen en een buik vol vlinders. En als diezelfde glinsterende ogen halverwege de dag proberen dicht te vallen, weet ik dat de avond opnieuw is opgegaan in de nacht.

Maar ook jij loopt met een hoofd in de wolken. Je start je ochtenden veel te vroeg met een glimlach op je gezicht. Je vraagt me om mijn foto, omdat pronken op deze manier zoveel leuker is.
Door de mand gevallen. Bij vrienden en collega’s. En ook je ouders zitten op het juiste spoor.

‘Zo nu en dan eens afspreken’. ‘Dobberen op zee’. ‘Daten zoals daten bedoeld is’. Geen idee wie ik hier voor de gek hield. Humor is het wel.

We zien elkaar bijna iedere dag. En als het even lukt zelfs twee keer op een dag. Naast elkaar op de bank. Naast elkaar in de auto. Naast elkaar in een heel gezellig koffietentje. Heel dicht tegen elkaar aan.

We praten over vroeger en over nu. We dromen over later. We lachen veel met elkaar. En om elkaar. En soms lach je me uit.

Zeventien jaar lang speel ik ‘hard to get’, maar op 14 februari ga ik definitief voor de bijl. Om 21:00 sta je als verrassing voor de deur. Met een rode roos in je handen geef je Valentijnsdag de kleur die het verdient.
Je kust me en ik laat je binnen. Binnen in mijn huis, binnen in mijn leven. Binnen in mijn hart. Mijn vrolijk bonzende hart.
Ik zet koffie en schenk twee grote mokken vol. Ik neem een slok en ik sluit voor even mijn ogen. Koffie zoals koffie bedoeld is. En zo drink ik ‘m toch echt het liefst. Met een beetje melk. Een blokje Tony. En het allerliefst samen met jou.