Samen, hand in hand

'Dus toen ik lag te bevallen, zat jij te tongen in de auto?'
Ik lees je berichtje terwijl mijn ogen langzaam vol lopen met tranen. De cola in mijn mond begint te bruisen. Ik schiet in de lach en proest het uit.

Twintig jaar geleden werd je mijn buurmeisje. Twintig jaar lang mijn allerbeste vriendin. En nu ben je moeder van een prachtige dochter. Twintig weken oud.

Met een glimlach denk ik terug aan die eerste dag in januari. Nieuwjaarsdag 2020. We hadden het over mannen. Over liefde en de toekomst. Míjn toekomst.
Zo nu en dan daten, vind je een prima plan. Wanhopig zijn; absoluut verboden.

'Hij belt aan als je het niet verwacht.'
Hoofdschuddend neem ik een hap van mijn veel te taaie oliebol. ‘Die gelooft vast nog in sprookjes’.

Je hebt een bolle buik. Recht naar voren. Zesendertig weken op de teller. Nog vier te gaan. Stralend en zelfverzekerd. Goudeerlijk als altijd.

In de puberteit hebben we elkaar leren kennen. Vanuit Rusland stapte je de grens over. Tot vijf meter bij me vandaan. Onze moeders zagen het wel zitten. Van buurmeisjes naar goede vriendinnen. Maar als je twaalf bent en pubert, lijkt alles ineens heel eng.

Vijf mannen waren er voor nodig om dat ijs te breken. Kevin, Howie, AJ, Brian en Nick. De BackStreet Boys vanuit mijn slaapkamerraam. ‘Zo eng kon het dan toch niet zijn?’

Je belde aan en we gingen samen. Naar de bioscoop. Winkelen. Elke zaterdagnacht samen op stap.
Het duo dat nooit dronk. Met vijf euro op zak en twee keer vijftig cent voor het toilet.

Salou. Barcelona en Berlijn. Jaarlijkse kerstmarkten en logeerpartijtjes bij elkaar.
Lachen, huilen en genieten. Vele vriendjes en op date. Op de kermis, in het zwembad. Uren lang rondhangen in het dorp.

Maar ook fases waarin we elkaar verliezen. Door hoge werkdruk. Andere interesses of een lange reis. We maken allebei onze eigen keuzes. Maar elkaar vergeten doen we niet.

Onze band gaat verder dan een hechte vriendschap. Zussen. Ieder uit een eigen gezin. In leeftijd negen dagen verschil.

Je bent eerlijk. Goudeerlijk als altijd. Ook als ik het niet wil horen.

Twintig jaar geleden hield ik je hand vast tijdens het skaten in de straat. Trok ik je aan de hand mee door een overvolle kroeg. Renden we gillend, hand in hand achter de tourbus aan.

Je hand zal ik altijd vastpakken. In iedere fase van ons leven. Nog minimaal zeventig jaar vooruit. En die andere hand is voor onze meiden. Nichtjes vanaf het allereerste uur. Maar dan door ons gekozen.

Nu zijn wíj de moeders die het wel zien zitten. Met iets meer kilometers en leeftijd als verschil. Met fantasieën voor de toekomst. De meiden tussen ons in. Samen, hand in hand. Oude tijden herleven. Terwijl de BackStreet Boys op de achtergrond beginnen te zingen. Zingen wij stiekem alle liedjes zachtjes mee. 

Love you, zus.