Het is de eerste dinsdag in januari. Maar dan ruim 360 dagen terug in de tijd. Na een drukke werkdag in Rotterdam, plof ik bij mijn omaatje van tachtig thuis op de bank.
'Zullen we maar gelijk aan tafel gaan lieverd? Je zal wel honger hebben na zo’n lange dag.'
Mijn oma kan stiekem, maar tegelijkertijd heel hardop uitkijken naar deze momenten samen. Uit angst dat de tijd ons inhaalt, maakt ze in haar hart van ieder moment een foto.
'Je drinkt straks toch nog wel een bakkie hier, he?'
Ik glimlach en ik kijk achter haar langs, op de klok. Ik zou om 20.30 thuis zijn. Gelukkig is de avond nog jong. Dat móet ik redden.
Als ik de laatste hap andijvie op mijn vork schuif, kijkt ze me met een onderzoekende blik aan.
'Hoe is het met de jongens?'
Terwijl ik de laatste hap van mijn lievelingseten probeer door te slikken, schiet ik in de lach. Ook al is deze vrouw tachtig en zitten er meerdere generaties tussen ons in verstopt. Ze is mijn absolute topfavoriet.
Ik vertel dat ik, na de zoveelste flater, even gestopt ben met daten. Oma lijkt teleurgesteld. Oma smult nog meer van mijn Tinderverhalen, dan ik kan genieten van haar andijvie met een bal gehakt.
'Ga je vanavond nog wat schrijven, lieverd?'
Oma probeert het tactisch over een andere boeg te gooien. Ik twijfel heel even of ik zal vertellen dat ik voor vanavond andere plannen heb.
'Weet u nog dat ik een Dolce Gusto apparaat heb gekocht eind vorig jaar? Ik gebruik het niet, en ik heb het te koop gezet. Een oude bekende van de middelbare school, komt het koffiezetapparaat vanavond ophalen.'
'Fijn lieverd!'
Oma schuift de laatste happen andijvie van haar bord terug in de pan en maakt aanstalten om verder af te ruimen.
'Ja, ik heb hem na de middelbare school niet meer gezien, dus wel grappig.'
Plotseling lijkt oma zich niet meer te realiseren dat zij bezig was met het afruimen van de eettafel. Met de juslepel nog in haar hand, ploft ze neer op de stoel tegenover me. Met een ondeugende glinstering in haar ogen, kijkt ze me aan.
Ik moet mijn best doen om het niet uit te proesten van het lachen.
Vol verwachting blijft ze me aankijken, en ik besluit haar avond compleet te maken.
'Het is Tim van de middelbare school. We zaten bij elkaar in de klas. Vier en vijf vwo. Tot ik terug ging naar de havo. We hebben toen wel wat gezoend, maar meer is het niet geworden.'
'En oma, hij komt alleen mijn Dolce Gusto kopen, he. We hebben geen afspraakje.'
Opeens bedenk ik me dat ik nog helemaal niet op deze manier naar vanavond heb gekeken. Ik heb een afgetrapte spijkerbroek aan en een dikke blauwe wintertrui. Mijn haar zit in de war en van mooie make- up is na meer dan 12 uur van huis te zijn geweest, ook geen sprake meer. Shit, misschien moet ik toch nog wat eerder naar huis gaan om me om te kleden.
Ik blijf in mijn hoofd herhalen dat ik helemaal niets van hem weet. Dat zijn doel de Dolce Gusto is. En niet een oud klasgenootje in een mini rokje.
'Maar stel dat het wel wat wordt lieverd, dan heb je dat aan je oude oma te danken.' Ze kan een trotse glimlach niet onderdrukken.
'Door mij heb je het koffiezetapparaat tenslotte gekocht.'
Uiteindelijk is het 20.00 als ik bij oma de straat uit fiets, onderweg naar de avond met een totaal ander gevoel.
Ik denk terug aan de middelbare school. We hadden het leuk samen. In de weekenden extra leuk. Maar al snel gingen we allebei onze eigen weg. Geen idee of Tim nog in Spijkenisse woont. Of hij een vriendin heeft of misschien wel meer.
Eenmaal thuis kan ik het niet laten om zijn Facebookprofiel te bekijken. Een foto van vele jaren terug. Daar moet ik het mee doen.
Ik kijk nog even naar mijn spiegelbeeld. En als ik mijn haar in een rommelige knot prop, gaat beneden de deurbel. Nog vierenzeventig stappen tot mijn voordeur. Ik heb ze ooit geteld. Nu duren ze langer dan ooit. Ik ben nieuwsgierig. Te nieuwsgierig. En dat was ik zo NIET van plan.
Als ik wat geklop op de voordeur hoor, haal ik nog een keer diep adem. Ik zie opnieuw de ondeugende oogjes van mijn oma voor me. Ik fluister haar toe dat dit allemaal haar schuld is. En kan opnieuw een glimlach niet onderdrukken.
Ik open de voordeur en ik kijk in zijn knalblauwe ogen. Fuckerdefuck. Laat hem vrijgezel zijn! Want dan wordt hij van mij.
Reactie plaatsen
Reacties