‘Ik zie je snel weer. Doe je voorzichtig!’
We sluiten af met een kus, waarvan ik hoop dat ik de afdruk nog lang zal proeven. Week in, week uit nemen we afscheid van elkaar zonder te weten voor hoe lang. Meestal voor een dag of vijf. Maar soms glijden de weekenden ook nog tussen mijn vingers door.
Wat een aantal weken had moeten duren, neemt ruim driehonderd dagen in beslag. En hoewel we al een tijdje samenwonen, kan ik niet wachten tot het écht zo ver is.
‘Als je elkaar niet iedere dag kan zien, zal het jullie ook niet snel vervelen.’
Mijn wijsvinger wil al richting mijn voorhoofd wijzen. ‘Die zijn gek.’
Maar ergens begrijp ik wat ze bedoelen. Ik, een avondje uit met vriendinnen. Jij, een potje gamen met wat gasten. Soms een heel weekend weg. Los van elkaar. Natuurlijk is dat leuk.
Maar voorlopig ben ik nog teveel verliefd. Zit ik op je schoot en kruip ik op het aanrecht, terwijl jij in de pannen roert. Ga ik mee naar de bouwmarkt als je een schroefje bent vergeten. Samen koffie drinken, omdat de koffie daardoor beter smaakt. Ik wil gewoon de hele dag bij jou.
‘8 juli is mijn laatste dag in Antwerpen.’ Je spreekt de woorden langzaam uit en stiekem hoop ik dat het dit keer klopt.
‘Lin.’ Met een verveelde blik kijk ik op van mijn lasagne. Ik zucht en ik neem nog een grote hap. Ik verbrand mijn mond, en ik kan er niets aan doen. We schieten samen in de lach.
‘Ik geloof het pas, zodra de wekker op 9 juli niet meer gaat,’ zeg ik met een volle mond.
Vanochtend blijft de wekker stil. De ruim driehonderd dagen Antwerpen zitten erop. Zoveel nachtjes wakker worden zonder jou. Maar nu voel ik je armen om me heen. Mijn kont duw ik wat meer naar achter. Een doordeweekse dag in juli tovert een grijns op mijn gezicht.
‘Ik ben er nog en ik blijf bij jou. Voorlopig ga ik nergens meer naartoe.’ Ik draai me naar je toe en kus je lippen minuten lang.
‘Blijf je dan bij me, totdat je me zat bent?’ Mompel ik met mijn lippen op de jouwe.
Vragend kijk je me aan. ‘Ik ben jou nooit zat, Lin. Zonder jou voel ik me bloot. Alsof ik mijn onderbroek vergeten ben.’
‘Misschien ga ik dan toch een avondje uit met vriendinnen,’ grinnik ik ondeugend. ‘Dat blote bevalt me wel.’
Reactie plaatsen
Reacties