2021

Ondanks het verbod op vuurwerk, genieten we van het lichtspektakel in de lucht. Met een champagnekus en een wens voor het nieuwe jaar, proosten we op jou!
Je gaat voortvarend van start. Ondergedompeld in sneeuw. Veel sneeuw. Met de liefde roetsj ik op een veel te kleine slee de heuvel af. Terwijl onze dochter hoofdschuddend toekijkt. Rode wangen, koude tenen. Maar met een glimlach van oor tot oor. 2021, stiekem hou ik al een beetje van je.

Totdat je ons leven in maart even stil zet. Onrustige uitstrijkjes en grote zorgen om de uitslag van een biopt. Als ik nog kinderen wil, dan móet het nu. Een andere optie is een stukje van mijn baarmoedermond te laten verwijderen, met risico’s op complicaties tijdens een zwangerschap later.

Als ik de volgende morgen naast de liefde en de liefste wakker word, besef ik dat ik wil leven. Gezond wil leven. Ook voor hen. Zonder krioelend kwaad in mijn lichaam. Dus is de keuze snel gemaakt. Ik ga onder het mes.
Wat ik op dat moment nog niet weet, is dat ik in november na anderhalf jaar onzekerheid, goed nieuws krijg. Mijn baarmoedermond is schoon.

En hoewel de zorgen in de tussenliggende maanden groot zijn, maken we de kleine geluksmomentjes groter. Ik fiets voor het eerst met mijn kleine gup op een bakfiets. Ik lever de sleutels van mijn flatje in en ik schilder ook hier de muur ijsblauw. We wandelen met zijn drietjes de avondvierdaagse en boeken in de zomervakantie last minute een midweekje Centerparcs met Sharaï. Driehonderd keer van de wildwaterbaan. Gourmetten met onweer en een wijntje bij knisperend haardvuur. Wat niemand weet is dat we inmiddels dromen, en mogen dromen van gezinsuitbreiding. Ik kan natuurlijk niet wachten tot het zo ver is.

In de zomer knijpen Tim en ik er ook samen even tussenuit. Omdat de grenzen voor ons op slot zitten, is Nederland onze vakantiebestemming dit jaar. Met een uitstapje over de grens.

Als cadeautje geef je ons een zinderende zomerhitte. Vijf dagen lang. Volendam, Nijmegen, Den Bosch. Brugge en Vlissingen. We genieten van de omgeving, de zon, maar vooral van elkaar. Volle terrassen met lekker eten en een goed gesprek. En eindelijk durf ik het voorzichtig uit te spreken. Ik wil niet meer terug…

Niet meer terug naar mijn werk in de jeugdzorg. Niet langer meer die druppel op de gloeiende plaat. Wat ik dan wel wil? Ik sla een andere weg in. Ik wil huppelen over bruggetjes of verdwalen in een prachtig bos. Struikelen en salto’s maken. Mijn dromen ombuigen naar geluk.
Mijn liefde voor het schrijven wint het van een vast contract. En verder zien we wel.

Er valt een last van me af. Een paar dagen later zit ik met Tim, Sharaï en lieve vrienden op de boot, als ik de energie weer door mijn lichaam voel stromen. Twee weken na het indienen van mijn ontslag krijg ik dan ook kippenvel als ik kijk naar een plusje op een test. Dé test. Een zwangerschapstest. ‘Waar deuren dichtgaan, gaat er vanzelf weer eentje open.’ Maar écht! Ik ben zwanger.

Op ons matras spring ik rond, met de test nog in mijn handen. Ik plof bovenop Tim neer en ik fluister dat hij papa wordt.
Mijn lichaam zie ik stapje voor stapje veranderen. Met een grote glimlach hang ik boven de wc. De eerste echo staat gepland.
Maar dan gaat het plotseling mis. Op zondag 26 september word ik wakker met hevige krampen in mijn buik. Tim en ik houden elkaar stevig vast, terwijl we ons kleine hoopje geluk los moeten laten. Met een zwangerschap van zes weken, veel en veel te vroeg.

De dagen die volgen, gaan voorbij. De weken vliegen gek genoeg. De klok doet een pasje achteruit, en de avonden worden langer. December komt dichterbij en Sharaï zingt kerstliedjes onder de douche. Ik hou van december, maar ik ben ook blij met een nieuw begin. Een nieuw jaar met een nieuw verhaal.

2021, je was bijzonder! En met vlagen ingewikkeld. Ik heb van je geleerd en toch ook écht wel van je genoten. Vanavond proosten we opnieuw samen. Met diezelfde lieve vrienden om ons heen. Opnieuw een kus met de smaak van champagne. En mijn wens voor het nieuwe jaar… Ik laat me dit keer liever verrassen.
Want de mooiste dingen in het leven, gebeuren vaak heel onverwachts.