Soms gebeuren de dingen met een reden. Althans, dat dacht ik altijd. Zodra er iets vervelends gebeurde in mijn leven, wist ik dat het mijn ogen zou openen voor iets mooiers. Een 'geloof' wat gek genoeg rust gaf. Én vertrouwen.
Na jouw geboorte heb ik sterk mijn twijfels of de dingen wel écht gebeuren met een reden. Want waarom mocht jij eerst groter groeien in mijn buik? Waarom mochten we blij zijn en onze liefde voor jou delen met de mensen om ons heen? Waarom mocht ik van je gaan houden en stiekem dagdromen over die heerlijke babygeur en je eerste lachje? Beginnen aan jouw kamertje. Voorzichtig snuffelen op de babyafdeling. Fantaseren over je naam...
Zodat de klap extra hard zou zijn? Zodat ik verder kan met een kras op mijn ziel? Zodat ik tijdens de fijne momentjes een pets in mijn gezicht kan krijgen. Omdat ik je zo vreselijk mis?
Ik weiger te geloven dat de leegte die je achterlaat, plaats zal maken voor iets mooiers. Dat kan helemaal niet, want in mijn ogen ben jij het allermooiste. Nog steeds, ook al groei je niet meer verder in mama's buik.
Ik denk wel dat het leven op den duur weer mooi en fijn kan zijn. Ondanks de rouw, ondanks het verdriet. Of misschien wel dankzij. De wereld laat ineens zo veel kleuren zien. De geluiden dringen voorzichtig weer tot me door. Ik lach en ik schaterlach. Ik neem de momenten met steeds meer liefde in me op.
Vanmiddag vliegen de meeuwen krijsend over me heen. Ze geven me dat perfecte zomergevoel van een vakantie aan de kust. Ik staar naar het kabbelende water als ik opschrik van het een vallend steentje. het landt precies op mijn buik. Een steentje, piepklein en perfect gevormd; als ik beter kijk, heeft het veel weg van jouw rechter voetje. Of wil ik dat misschien alleen maar zien?
Misschien klopt het dan toch? Gebeuren de dingen écht wel met een reden. Ook al is de reden dan soms door onszelf bedacht. Precies zoals het steentje op mijn buik. Op het strand aan de Franse kust. Om er kracht uit te halen en om verder te kunnen. Even een momentje tussen jou en mij. Precies op het moment dat ik het nodig had.
Reactie plaatsen
Reacties